504 гады таму назад – 6 жнiўня 1517 г. – Францыск Скарына з Полацка выдаў у Празе «Псалтыр» на старабеларускай мове, які стаў першай друкаванай кнігай для ўсходніх славян.
«Кожнаму чалавеку трэба чытаць, таму што чытанне – люстэрка нашага жыцця, лекі для душы», – казаў доктар Францыск Скарына. Таму, дзякуючы сваёй структуры, асаблівасцям перакладу і мастацкаму афармленню, яго кніга падыходзіла для хатняга чытання і навучання.
На працягу 1517-1519 гадоў Ф.Скарына пераклаў на беларускую мову, пракаментаваў і выдаў 23 кнігі Старога Запавету. У сваіх прадмовах да кніг Скарына падкрэсліваў, што мэта яго выдавецкай дзейнасці – дапамагчы простым людзям спазнаць мудрасць і навуку, «абы, якія навучыліся мудрасці, добра жылі на свеце».
Імя першадрукара і вучонага, асветніка і гуманіста, паэта і медыка, батаніка і астранома носяць навучальныя ўстановы і вуліцы, бібліятэкі і грамадскія аб’яднанні. У гонар асветніка названы вышэйшыя ўзнагароды ў Беларусі: ордэн і медаль імя Ф.Скарыны. Помнікі першадрукару ўстаноўлены ў Мінску, Полацку, Лідзе, а таксама ў Калінінградзе, Вільні і Празе.
Паэт Максім Багдановіч у сваім вершы «Кніга» (1912 г.) перадае знешняе захапленне і ўнутраную каштоўнасць выдання, створанага «дзеля душы»: «Псалтыр, пакрытую няжорсткай бурай кожай, / Я ўзяў і срэбныя засцёжкі адамкнуў, / Перачытаў радкі кірыліцы прыгожай / І воску з ладанам прыемны пах пачуў».