Вынаходніцтва газавай лямпы адбылося ў 1853 г., дзякуючы польскаму аптэкару Ігнату Лукасевічу. Першая лямпа ўяўляла сабой металічны цыліндр, які складаўся з дзвюх частак. У ніжняй частцы змяшчаўся рэзервуар для газы, а ў верхняй – лямпавае шкло.
У канцы XIX ст. існавала некалькі буйных фабрык, якія займаліся вытворчасцю газавых лямпаў. З-за высокай запатрабавальнасці і моцнай канкурэнцыі быў наладжаны выпуск звыш тысячы мадэляў газавых лямпаў! Самымі вядомымі вытворцамі былі венская фабрыка Рудольфа Дзітмара, фабрыка Гуго Шнайдэра і фабрыка братоў Брунэр. Склады кампаній знаходзіліся ў Вене, Ліёне, Мілане, Празе, Кракаве, Львове і нават у Калькуце і Бамбеі. А дадатковыя ўпрыгажэнні да лямпаў па спецыяльных заказах выраблялі на знакамітых парцалянавых фабрыкаах у Сеўры (Францыя) і Мэйсене (Германія).
Металічныя дэталі выконвалі часцей за ўсё з бронзы, часам пазалочанай або пасярэбранай, або нават цалкам з золата. Мастакі і гравёры рабілі спецыяльныя праекты, па якіх майстры стваралі формы і адлівалі састаўныя часткі лямпаў, затым кампанавалі ў адзінае цэлае.
Цікава, што газу для лямпаў можна было набыць у аптэцы, дзе яна прадавалася як лекавае рэчыва.
У фондасховішчы Музея Максіма Багдановіча захоўваецца некалькі газавых лямпаў: са шкляным, парцалянавым і оніксавым корпусамі.
