«Венскай» называюць мэблю з гнутай пад парай букавай драўніны. Вынайшаў гэтую тэхналогію ў сярэдзіне XIX ст. венскі майстар Міхаэль Танэ. Венскае крэсла складаецца з дзвюх дуг для спінкі, аб’яднанай з заднімі ножкамі, круга для сядзення і пярэдніх ножак. На мяжы XIX-XX стст. фабрыка па вытворчасці драўляных венскіх крэслаў размяшчалася на тэрыторыі Польшчы, якая ў той час уваходзіла ў склад Расійскай Імперыі.
Трываласць венскага крэсла была аднойчы прадэманстравана арыгінальным рэкламным спосабам: венскае крэсла скінулі з Эйфелевай вежы і, зваліўшыся на брук, яно не разбілася, а проста адскочыла ўбок. Ні адно драўлянае крэсла тых часоў не вытрымала б такога выпрабавання. Фірма «Браты Танэ», якая атрымала ў 1856 г. прывілей на вытворчасць гнутай мэблі, не мела канкурэнцыі ні ў адной краіне. Да пачатку XX ст. гнутую венскую драўляную мэблю выпускалі ўжо 60 прадпрыемстваў, з іх 16 прадпрыемстваў знаходзілася ў Расійскай Імперыі.
У тыя часы амаль усе грамадскія ўстановы і папулярныя салоны былі абсталяваны драўлянымі венскімі крэсламі: рэстараны, кабарэ, кіназалы, кафэ і тэатры, залы Дзяржаўнай Думы, канторы, навучальныя ўстановы і нават вагоны-рэстараны. Менавіта дзякуючы сваёй папулярнасці мадэль венскага крэсла №14 трапіла ў творы мастацтва: на карціны Пікасо, Далі, Тулуз-Латрэка, Кустодзіева, Рэпіна, а ў фільмах з Чарлі Чапліным крэсла нават удзельнічае ў бойках.
Убачыць легендарныя крэслы ў нашым горадзе можна ў экспазіцыі Музея Максіма Багдановіча.
